Баба Ана отсекогаш живееше скромно, тивко, речиси незабележливо за светот. Малата куќичка на крајот од селото, градината, стариот бунар и нејзиниот секојдневен распоред: наутро — чај, преку ден — работа во дворот, навечер — плетење.Единственото нешто што ја прекинувало таа тишина биле спомените на четирите волчиња што некогаш ги спаси.
Со годините сите во селото одамна заборавија на нејзиниот подвиг — дека во нејзиниот дом некое време живееле диви животни. Луѓето си живееја
[...]








