Стани, мрзливко! Јас сум гладна! Колку уште ќе лежиш тука?“ Таа немаше поим што ќе ја чека следниот ден.

Првите месеци од бременоста ми беа многу тешки — постојана гадење, слабост, безсонови ноќи. А сега уште и свекрва која не ми даваше мир ни за момент.

Секоја утрин беше полна со укори, врисоци и потсмеви. Доколку се обидев да кажам барем една реченица во одбрана, таа веднаш се жалеше на мојот сопруг и закануваше дека ќе не истера од дома.

Тоаа ноќ речиси и не спиев. Околу пет часот наутро, моите очи почнаа да се затвораат, кога ненадеен остар глас се слушна покрај моето уво:
— Стани, мрзливко! Јас сум гладна! Направи нешто, инаку ќе спиеш цел ден!

Ја затворив очите и се обидов да не заплачам.
— Мамо… не се чувствувам добро… — шепотев. „Цела ноќ ме мачеше гадење.“
— Земи ги своите болести за себе! — грмеше таа. — Жените во нашето време раѓаа и не се жалeа!

Тивко станав и приготвив појадок, но нешто во мене се скрши. Сфатив дека вака понатаму не може да се живее. Требаше да измислам план за да ја ставете наглата свекрва на место.

Следниот ден се разбудив со насмевка и почнав да приготвувам појадок, како да сум послушна и покорна. Но овој пат додадов мали „изненадувања“ — малку повеќе сол, прстофат пипер, нови комбинации на зачини кои претходно никогаш не ги користев. Сè изгледаше нормално, но ефектот постепено се покажуваше.

Свекрвата влезе во кујната со својот обичаен строг поглед:
— Епа, мрзливко, конечно стана?
Седејќи на масата, го вкуси јадењето. На почетокот не забележа ништо, но по неколку минути почна да се мрштí, кашла и се намрши:
— Што е ова за јадење?

Јас ја гледав невинo:
— Но… готвев како и секогаш…

Тоа беше пресудниот момент. Секој ден ѝ нудев нови „здрави рецепти за идната мајка“ кои мораше да ги јаде, а секоја нејзина жалба се вртеа против неа самата. Постепено, но сигурно, таа почна да го губи својот авторитет.

По неколку дена, свекрвата стана повнимателна и дури се обиде да се зближи со мојот сопруг:
— Можеби… таа навистина се труди…

Тогаш направив уште еден чекор: ѝ предложив „специјална супа за здравјето на бебето“ која не можеше да одолее да ја вкуси. По првата лажица, се почувствува чудно — благо, но доволно да сфати дека нејзиното однесување има последици.

Најшокантниот момент беше кога првпат прошепоти на сопругот:
— Можеби бев премногу строга…

Во тој момент сфатив дека мојот план успеа. Дури и бремена и ранлива, бев сигурна дека никој повеќе нема да се осмели да ме навреди мене или моето ненародено дете.