Скопје се будеше во сосема обично утро. Луѓето брзаа кон работа, учениците кон училиштата, а улиците беа преполни со секојдневен метеж. Сè изгледаше вообичаено, сè додека еден автобус полн со патници не се доближи до мостот. Во тој момент нешто тргна наопаку. Звукот на моторот одеднаш се промени, патниците почнаа да се погледнуваат со загриженост, и за само неколку секунди возилото излезе од контрола.

Судбоносните секунди

Очилвидците велат дека сè изгледало како сцена од филм во забавена снимка. „Автобусот почна да се ниша и нагло да забрзува. Го видов како се движи кон оградата на мостот,“ раскажува еден сведок. „Во внатрешноста се слушаше вресок, луѓето очајнички се држеа за седиштата. Тоа беа моменти на чиста паника.“

Масивниот автобус за миг се претвори во неукротлив челичен ѕвер. Со ужасен тресок ја проби оградата и се стрча кон бездната. Експлозија од метал и стакло го исполни воздухот, а мостот одекнуваше од крик и вресоци.

Црна билансa

Веста која стигна подоцна ја потресе целата земја. На лице место животот го загубија триесет лица. Десетици други беа итно пренесени во болници со тешки и средно тешки повреди. Лекарите со часови се бореа за секој здив, операционите сали беа преполни.

Во чекалните, семејствата во солзи и шок бараа вести за своите најблиски. Телефоните не престануваа да ѕвонат, а секоја нова информација носеше нова болка.

Истражувањето открива сомнежи

Првичните информации упатуваат дека автобусот подолго време имал сериозни технички проблеми. Иако формално поминал технички преглед, возачите одамна предупредувале на неисправности. Дополнително, во денот на трагедијата, возилото било преполно, што уште повеќе ја влошило ситуацијата.

Сепак, истражителите предупредуваат дека е рано за конечни заклучоци. Се разгледува и можноста за човечка грешка – момент на невнимание, погрешна проценка на опасноста. Но јавноста бара јасни одговори и одговорност.

Општествен потрес

Трагедијата предизвика бран револт низ земјата. Луѓето излегоа на улица барајќи поголема безбедност во јавниот превоз и строг надзор врз техничката исправност на возилата. „Денес тоа беа тие, утре може да бидеме ние,“ извикуваа демонстрантите пред зградата на владата.

Семејствата на жртвите останаа во бездна од болка. Некои деца останаа без родители, некои родители без своите деца. Болниците беа исполнети со плач и молитви, со тивка надеж дека барем некои животи ќе бидат спасени.

Кршливоста на животот

Оваа катастрофа брутално потсети колку е животот кршлив. Еден занемарен преглед, една техничка грешка или една секунда невнимание – доволно е да се срушат десетици семејства.

Градот денес тагува, но утре прашањата ќе останат. Дали оваа трагедија ќе биде последното предупредување, или пак ќе дозволиме историјата да се повтори?