Во едно мало село, денот требаше да биде празник, но за младата невеста се претвори во жртва. Ања, кревка но решителна девојка, стоеше во бел фустан пред олтарот и го кажа своето „да“ на Михajлович, богат човек многу постар од неа – само за да ја спаси својата фамилија од пропаст. Солзите ѝ се тркалаа по образите, а гостите мислеа дека се солзи од радост.

Ѕвоната ѕвонеа, аплаузот одекнуваше, но во нејзината душа се креваше само крик од очај. Одеше по патеката со колена што се тресеа, свесна дека нејзината иднина сега му припаѓа на човек кој можеше да ѝ биде дедо.

Брак изграден врз страв и молк

Малата селска црква блескаше од свеќи. До неа стоеше Михajлович, неговата сребрена коса светкаше во пламенот. Кога ѝ стави златен прстен на раката, Ања почувствува дека е повеќе оков отколку симбол на љубов.

Нејзината најблиска другарка ѝ прошепоти: „Ти си силна, запомни го тоа.“ Но силата ја напушташе со секоја минута. Таа знаеше дека ова не е љубов, туку жртва. Жртва за да не изгубат родителите дом, за нејзините браќа да имаат иднина.

Нов дом — туѓ свет

По церемонијата, мажот ја однесе во неговата градска вила. Мермерни подови, високи тавани, слуги што се поклонуваа кога ќе ја видат. Сето тоа ја задушуваше. Како бајка, но нејзина не беше.

Нејзините едноставни чевли од село изгледаа смешно меѓу сјајот на палатата. И зборовите на Михajлович — „Ќе се навикнеш, потребно е време“ — не ја утешија.

Ноќ на немир

Вечерта, Ања се затвори во својата соба. Првпат во текот на денот легна на креветот и дозволи солзите слободно да се слеат. Но сон не доаѓаше. Мислите за минатото и стравот од иднината ја гушеа.

И тогаш слушна: звук на вода што тече. Тивко жуборење од бањата. Во тишината на вилата, тој шум звучеше застрашувачки гласно.

Срцето ѝ затропа. Ако му се случило нешто? Тој не е млад… можеби му треба помош.

Ја облече тенката наметка, босонога излезе во темниот ходник и застана пред вратата од која излегуваше сноп светлина. Раката ѝ затрепери на кваката.

Шокантното откритие

Кога ја отвори вратата, светот ѝ се сруши.

Пред огледалото не стоеше старецот со кого се венча тој ден. Фигурата што ја гледаше имаше силни рамена, мазна кожа, очи со чуден сјај. Седите коси исчезнаа, заменети со густи, темни влакна.

Во раката држеше чаша со непозната течност. Секој голток го менуваше неговиот изглед: брчките исчезнуваа, лицето се подмладуваше, телото се зацврстуваше.

Ања се повлече наназад, срцето ѝ удри во слепоочниците. Крвта ѝ се заледи. Тоа не беше човекот за кого мислеше дека се омажила. Тоа беше странец — со страшна тајна.

Опасната вистина

Таа ноќ Ања сфати: не се омажи само за богат старец. Ја врза својата судбина за човек што крие нешто недозволиво.

Што беше тоа? Еликсир? Проклетство? Тајна спогодба со времето? Не знаеше. Но едно беше јасно: нејзиниот живот никогаш повеќе нема да биде ист.

Заклучок

Приказната на Ања не е само за девојка принудена на жртва. Таа е за тајни скриени зад затворени врати, за избори направени во очај, и за ужасот што започнува токму таму каде што сите очекуваат среќа.

За неа брачната ноќ не беше почеток на љубовен живот, туку влез во кошмар. Зашто понекогаш вистината е пострашна од секоја лага.