Во свет во кој телото е постојано изложено преку медиуми, реклами и социјални мрежи, каде што се слави личната слобода и изразување, сепак едно нешто останува табу – јавното доење. Што може да биде поприродно и поважно од мајка која го храни своето дете? Но, дури и денес, овој чин често предизвикува непријатност, осуда или критика. Токму против овие предрасуди се соочи американската манекенка Мара Мартин, со еден едноставен, но моќен гест.

На познатата модна ревија на Sports Illustrated, Мара излезе на пистата во костим за капење, држејќи ја својата петмесечна ќерка Арија, која во тој момент ја доеше. Тоа не беше настап за внимание, туку вистински момент на мајчинство. Сепак, овој природен чин предизвика лавина од реакции на интернетот и во медиумите – некои ја поздравија храброста, други го осудија како „непримерен“.

Но зошто доењето предизвикува повеќе контроверзии отколку сексуализираните слики со кои сме секојдневно опкружени? Зошто женската дојка е прифатлива кога се користи во реклама, но не и кога служи за хранење бебе? Овој парадокс ја разоткрива длабоко вкоренетата нееднаквост во начинот на кој општеството гледа на женското тело.

Мара отворено изјави: „Настојувам моето бебе да биде доено јавно.“ Таа не сакаше да испрати политичка порака – туку човечка. Таа сака мајките да бидат прифатени во јавниот простор со сите свои потреби, обврски и реалности. Таа сака да покаже дека мајчинството не треба да се крие, туку да се почитува.

Фотографиите од моментот брзо се проширија низ целиот свет, предизвикувајќи и поддршка и осуда. Но Мара отвори важна дебата: дали жените треба да се кријат додека ги хранат своите деца? Или треба да живеат слободно, без страв од туѓи погледи и коментари?

Нејзиниот чин е дел од пошироко движење – сè повеќе мајки ширум светот се борат за нормализација на доењето во јавност. Преку социјалните мрежи, споделување искуства и активизам, тие бараат право на достоинство, прифаќање и слобода.

Модната писта на Мара Мартин стана симбол, не само на модата, туку и на слободата. Таа го покажа мајчинството во вистинска, жива форма. Таа не глумеше совршенство – таа беше вистинска. Со тоа, таа им даде глас на илјадници мајки кои секојдневно се соочуваат со слични борби.

Доенето не е срамно, не е провокација, не е непристојно. Тоа е љубов, грижа и живот. И сè додека жените како Мара Мартин се храбри да бидат видени такви какви што се, постои надеж дека и општеството ќе се менува – кон поголема еднаквост, разбирање и човечност.