Оваа приказна започнува како тажно сеќавање, но преминува во нешто што наликува на психолошки трилер. Млад маж, вдовец поради ненадејната смрт на својата бремена сопруга во осмиот месец, оди на гробиштата на годишнината од нејзината смрт. Со цвеќе во рака и солзи во очите, тој сака само неколку моменти тишина и мир.

Но она што ќе го открие кај гробот ќе ја потресе неговата реалност до темел и ќе отвори врата кон мрачна тајна.

Трагедија што изгледаше конечна
Андреј и Марина биле заедно шест години. Очекувале ќерка. Се било подготвено: креветче, облека, иднина полна со надеж. Но еден ден Марина нагло се почувствувала лошо. Брзо ја однеле во болница, но било предоцна. Докторите рекле дека се работи за ретка компликација во бременоста. И таа и бебето починале.

Се организирал погреб со затворен ковчег. Андреј бил уништен. Сè што му останало била болката – и гробот каде што одел секоја недела.

Детал кој не можел да го игнорира
На годишнината од нејзината смрт, Андреј повторно дошол. Но веднаш забележал нешто чудно: земјата била раздвижена, а дел од ковчегот се гледал надвор од површината.

Прво помислил дека е дело на животни. Но потоа, стравот надвладеал. Се обратил кај надлежните на гробиштата. Еден постар работник, по неколку негирања, на крај му прошепотал:

„Синко… онаа жена… не беше таму воопшто.“

Шокантна ексхумација: празен ковчег
Андреј поднел барање за ексхумација. По неколку недели, конечно добил дозвола. И тогаш – ужас: ковчегот бил празен.

Ниту телото на Марина, ниту бебето. Само облека, перница, и некои документи со неусогласени датуми и лажни потписи.

Марина можеби не починала
Андреј вработил приватен истражувач. Тие откриле сведок – поранешен медицински техничар од болницата. Тој тврдел дека Марина била префрлена во тајна медицинска установа – неофицијална, финансирана од приватни извори, каде што вршеле експериментални третмани.

Според сведочењето, таа била ставена во вештачка кома. Смртта била лажно пријавена, а фамилијата заведена.

А бебето?
Не постоел ниту еден официјален доказ дека бебето навистина починало. Некои документи укажувале на тоа дека новороденчето било извадено живо и евентуално дадено на тајно згрижување. Но – каде, кога, кому?

Вистината почнува да излегува на виделина
Случајот станал медиумски бум. Други семејства почнале да излегуваат со слични приказни: сомнителни смртни случаи, затворени ковчези, немање пристап до телото, недоследности во документацијата.

Се чини дека Марининиот случај не бил единствен.

Андреј денес: од тага до борба
Андреј повеќе не е само вдовец. Тој е активист, борец за вистината, и глас на стотици други. Основал здружение за истражување на сомнителни медицински случаи и необјасниви исчезнувања на пациенти.

„Ако не поставував прашања, сè уште ќе верував во лага“, вели тој.
„Можеби ја нема… но можеби сè уште е жива. И ако е – ќе ја најдам.“