Во февруари 2024 година, над Блискиот Исток се случи една од најсилните песочни бури во последните децении. Ветерот носеше тони песок и целосно го смени релјефот на пустината Руб ал-Хали, позната и како „Празниот Кварт“. Но никој не можеше да претпостави дека токму таа бура ќе открие нешто што наликува повеќе на научна фантастика отколку на реалност.

Само еден ден подоцна, сателитски снимки покажаа чудна сенка под тенок слој песок. На прв поглед изгледаше како карпа или некакви урнатини. Но кога вештачката интелигенција ја анализираше формата, резултатот ги шокираше сите: силуета на подморница. Во сред пустина. Стотици километри далеку од било кое море.

Меѓународен тим составен од научници, воени експерти, инженери и археолози веднаш беше испратен на локацијата. Она што го пронајдоа таму им ги сруши сите претходни поими за можно и невозможно. Под жешкото пустинско сонце лежеше огромна метална подморница — стариот корпус зарѓан, но целосно сочуван. Ниту еден воен или поморски регистар не наведува исчезната подморница од тој тип. Ниту една земја не ја признаваше како своја.

Но тоа беше само почетокот.

Штом се доближија, почнаа да се случуваат чудни појави. GPS уредите покажуваа локација некаде во Индискиот океан. Дроновите губеа сигнал. Компасите се вртеа без контрола. Детекторите за радијација покажуваа непостојани, но вознемирувачки вредности. Еден пензиониран морнарички инженер категорично одби да влезе: „Оваа подморница… не е од нашево време,“ изјави тој.

По неколку часа, беше донесена одлука — да се отвори влезниот отвор. Металот шкрипеше како да не бил поместен со децении. Веднаш излезе густ, смрдлив воздух. Тројца истражувачи изгубија свест. Останатите ставија заштитна опрема и влегоа внатре.

Откритието внатре беше вистински шок.

Немаше екипаж. Но имаше знаци на неодамнешно човечко присуство: недојадена храна, рачно напишани белешки, шаховска табла со партија во тек. Но технологијата внатре не припаѓаше ниту на Втората светска војна, ниту на сегашноста. Имаше сензорски панели, светлина без видливи извори, симболи на ѕидовите што не припаѓаат на ниту еден познат јазик.

Во задниот дел од подморницата се наоѓаше запечатена капсула — слична на криогена комора. Внатре — суштество. Хуманоидно, но не човечко. Издолжена черепна структура, шест прсти, чудна коскена граѓа. Биолозите не можеа да се договорат: мутант? Вонземјанин? Претставник на изгубена цивилизација?

Кога се обидоа да ја отворат капсулата, настанаа настани кои не можат да се објаснат.

Температурата нагло опадна. Уредите престанаа да функционираат. Секој присутен започна да слуша ист глас — не со уши, туку внатре во умот. Гласот зборуваше на непознат, но некако разбирлив јазик. Некои заплакаа, други паднаа во паника. Еден научник изгуби свест и подоцна падна во кома. Неговата мозочна активност покажуваше интензивна комуникација — со некого… или нешто.

Мисијата беше веднаш прекината.

Подморницата беше повторно затворена. Целата област ставена под воена контрола. Сите учесници потпишаа договори за молчење. Приказната се појави во јавноста дури откако дојде до истекување на информации од внатрешен извор.

Што беше тоа? Таен експеримент? Временска аномалија? Доказ за вонземска интелигенција? Никој не знае. Но едно е сигурно:
пустината чува тајни што човештвото сè уште не е подготвено да ги разбере.

И можеби… ова е само почеток.