Животот во мирна населба понекогаш изгледа идилично — уредени тревници, скара во дворот, деца што си играат, комшии што си мавтаат низ ограда. Но, под површината на секојдневието, знае да се крие вистинска драма. Ова е приказната за Александар, обичен човек кој само сакаше тивок живот. Но она што му се случи… прерасна во соседска војна што никој не ја очекуваше.
Сѐ започна со еден сон
Александар цел живот сонуваше да си направи мал базен во дворот. Не нешто луксузно — само доволно за да се излади во лето, да се опушти со сопругата и децата, и да ужива во приватност. Го изгради со свои раце, вложи време, пари, труд.
Но кога базенот конечно беше готов, и кога водата блесна под сонцето, првите „гости“ почнаа да се појавуваат — без покана.
Првото „случајно“ капење
Утрото беше топло. Александар излезе со кафе во рака, кога виде две деца од соседите како се капат во неговиот базен. Се зачуди.
„Кој ви даде дозвола?“
„Мама рече дека нема проблем. Ти не беше тука“, одговорија наивно.
Александар, како културен човек, не сакаше расправии. Им рече да не влегуваат повеќе без дозвола.
Но утредента — пак истото. Само овојпат со мајките. Со шлапки, пијалоци и храна. Однесување како на плажа.
Приватниот базен станува јавен
За неколку денови, ситуацијата излезе од контрола. Потоци деца, тинејџери, возрасни. Некои доаѓаа и од други улици.
Ставаа музика на звучници.
Оставаа отпадоци.
Јадеа, пиеја, се гушкаа, се караа.
Понекогаш влегуваа и кога Александар беше дома!
Кога се обиде да ги замоли да престанат, доби сарказам и потсмев:
„Што си себичен, бе?“
„Ти не ја користиш постојано, што ти пречи?“
„Базен покрај ограда — тоа е како да каниш луѓе!“
Заштита? Ништо не помогна
Стави катанец — го искршија.
Стави камера — го пријавија за „шпионирање“.
Стави табла „Приватен имот“ — ја искинаа.
Полицијата? Доаѓаа, запишуваа, си одеа.
Адвокат?
„Имате право, но без снимки, сведоци и докази, ќе биде збор против збор.“
Тогаш Александар реши — играта заврши.
Планот
Без кавги. Без викање. Само стратегија.
Почна да снима сѐ: кој, кога, колку луѓе, каква штета.
Направи фотографии на оштетените делови, плочките, тревата.
Побара проценка од стручно лице за штета.
И… ја исклучи пумпата.
Но тоа не беше сѐ.
Базенот се претвори во мочуриште
Во водата додаде природна, безопасна, но смрдлива супстанца што ја направи зеленкаста, густа и одвратна на изглед.
Стави и лажни водни лилјани, играчка-крокодил, лажни жаби.
Табла:
„ЕКСПЕРИМЕНТ СО ВОДА – НЕ ВЛЕГУВАЈ! МОЖНА КОЖНА РЕАКЦИЈА“
Кога децата и тинејџерите дојдоа следниот ден — останаа во шок. Еден од нив скокна од инает. Излезе зелен. Почна да дере.
Комшиите се разбеснеа
„Ти си ненормален!“
„Што си ставил во водата?!“
„Мојот син има осип!“
„Ќе те тужиме!“
Александар мирно им ја покажа таблата. И камерата. И… документите за тужба.
Судот беше на негова страна
Со снимки, фотографии и сведоци, поднесе четири пријави за упад на приватен имот.
Двајца добија парични казни.
Еден мораше да плати за поправки.
Една фамилија мораше јавно да се извини.
Од тогаш? Никој повеќе не се приближи.
Александар ја исчисти водата, постави сензори, автоматски покривач и дигитална брава. И сега — по првпат по долго време — може да се капе во својот базен во мир.