Кога дозна дека е бремена, нејзината радост немаше граници. По долгогодишно чекање, конечно се случи чудо. Но, нејзиниот сопруг, богат бизнисмен, ја прими веста на сосема поинаков начин.

— Ние не го планиравме ова дете, — рече тој раздразнето.
— Но ова дете е дар од Бога, — одговори Анна смирено. — Мораме да го прифатиме и да го сакаме.

Од тој момент, сопругот се промени. Станa студен, оддалечен, речиси непознат. Сè почесто остануваше подолго на работа, не се интересираше за здравјето на Анна, како да чекаше само таа да исчезне од неговиот живот.

Месеците минуваа. Анна продолжи да работи во кујната, обидувајќи се да не размислува за тагата која ја следеше. Колегите се загрижуваа за неа, зборуваа дека е премногу изморена, но таа само се насмевнуваше:
— Кога работам, се чувствувам добро. Вие сте мојата втора фамилија.

Една вечер, по затворањето на ресторантoт, Анна се пресоблече и се подготвуваше да замине дома, кога одеднаш сопругот ѝ се појави на вратата.

— Што правиш тука? — праша таа изненадено.
— Ништо, само сакав да ја однесам својата бремена сопруга дома, — рече тој со напнато насмевка.

Срцето на Анна забрзо забие. По месеци ладност, тој конечно го спомена детето. Можеби сè ќе се среди? Таа не забележа дека му се тресат рацете и дека неговиот поглед нервозно лута низ собата.

— Сите заминаа веќе? — праша тој тивко.
— Да, сама сум. Зошто прашуваш?
— Само ме интересира, — одговори тој и изненадно ја турна Анна во огромниот фрижидер, затворајќи ја вратата со сила.

Анна падна на подот и викна:
— Што правиш?! Пушти ме!

— Тука ќе ја поминеш ноќта, — рече студено и замина, убеден дека наутро сè ќе изгледа како несреќен случај. Температурата во фрижидерот беше близу нулата. Анна трепереше од студ и страв, го стегаше стомакот, а породувањето почна.

Но, судбината имаше изненадување. Еден од останатите вработени, кој сè уште проверуваше залихи, слушна тивки стенови и викна:
— Дали има некој внатре?!

Тој веднаш повика брза помош и полиција. Кога се отворија вратите на фрижидерот, Анна излезе: телото ѝ беше сино, усните бледи, очите полни со ужас. Но внатре се движеше детето — слабо, но живо.

Меѓутоа, сопругот дома мирно пиеше вино, мислејќи дека сè поминало совршено. Но ѕвонецот на вратата го промени сè. Полицијата го уапси веднаш. Тој се обиде да негира, но снимките од камерите и сведочењата на вработените јасно го открија. Беше обвинет за обид за убиство и насилство врз бремена жена.

Анна постепено се опоравуваше. Детето преживеа и стана симбол на храброст и надеж. Медиумите пишуваа:
— „Бремена готвачка преживеа по тоа што нејзиниот сопруг ја затвори во фрижидер. Градот е во шок.“

Најшокантното сепак следеше подоцна. По апсењето на сопругот, Анна почна да добива анонимни писма кои наговестуваа дека тој не делувал сам. Група луѓе, мотивирани од љубомора и алчност, долго време ја следеле Анна и планирале да ја отстранят за да ја преземат контрола над нејзиното наследство и бизнисот.

Анна сфати дека нејзиното преживување не било случајност. Тоа било тест на нејзината сила и храброст. Одлучи да не се крие, туку да се бори. Почна да им помага на други жртви, ја откри вистината и постепено го враќаше светот кој речиси бил уништен околу неа.

Нејзината приказна стана легенда во градот. Луѓето зборуваа:
— „Анна помина низ пеколот и излезе со оган во срцето.“
Таа не само што преживеа, туку ја претвори болката во сила против неправдата, покажувајќи дека дури и во најстудените и најтемните кутии на човечката суровост, светлината на животот може да победи.