Шумата тонееше во густа темнина. Се чинеше како самата ноќ да се здружила со злото што штотуку беше сторено. На влажната земја, покрај корените на стар даб, седеше старец. Дишењето му беше тешко, телото ослабено, а во очите блескаше нешто пострашно од староста — предавството. Не од туѓи луѓе, не од непријатели, туку од сопствените деца. Тие го донесоа тука да умре, жедни по пари и наследство.

Предавство заради богатство

Со години градел куќа, обработувал земја, заштедувал секој денар, убеден дека ја обезбедува иднината на своите деца. Но кога староста дојде, тие видоа во него само товар. Чекаа неговата смрт, а кога таа се одолговлече, решија да ја забрзаат.

Под завесата на ноќта го однесоа длабоко во шумата. Без храна. Без вода. Без надеж. Само студ и тишина.

— „Нека ѕверовите ја завршат работата,“ прошепоти една од ќерките, тргајќи го погледот.
— „Никој нема да дознае. Ќе кажеме дека исчезнал,“ додаде синот и ја притисна педалата за гас.

Автомобилот исчезна во мракот. Старецот остана сам, треперејќи на студената земја.

Очите кон дивината

Првин молчеше, прилепен кон кората на дабот. Но колку повеќе паѓаше мракот, толку повеќе стравот му ја притискаше душата. Секој шум му изгледаше како закана, секоја сенка како опасност. Тогаш го чу — далечното завивање на волци.

Ветки кршеа. Чекори се приближуваа. Старецот се обиде да стане, но нозете не го слушаа. Очите му се раширија кога од патеката излезе огромен волк, со крзно што сјаеше под месечината и со остри заби што блескаа.

„Ова е крајот,“ помисли.

Ги затвори очите и почна да се моли, очекувајќи го смртоносниот напад.

Чудото што никој не го очекуваше

Но напад немаше. Волкот не скокна. Застана пред него и го гледаше долго. Во неговите очи немаше бес.

Минутите минуваа. Потоа од шумата излегоа уште силуети — целото јато. Го обиколија старецот, но никој не го допре. Напротив, легнаа околу него, како да создадоа жив штит. Еден волк остави суво гранче до неговите нозе. Друг се прилепи поблиску, да го загрее со телото.

Старецот плачеше, шепотејќи молитви. Не можеше да поверува: дивите ѕверови му покажаа повеќе милост отколку сопствените деца.

Спасението

Нокта помина бавно. Наутро шумар кој ја проверуваше околината наиде на призорот. Она што го виде го остави без зборови: старец седеше мирно меѓу волци. А тие, кога го здогледаа човекот, станаа и се повлекоа тивко, како да му го предаваа на некого во чии раце можеше да биде безбеден.

Шумарот го однесе во селото, му даде вода, храна и топол кров. И токму од него луѓето ја дознаа страшната вистина.

Последици

Приказната брзо се прошири. Прво во околните куќи, потоа низ целата земја. Луѓето беа шокирани: ѕверовите покажаа повеќе човечност од неговите деца.

Синот и ќерките, кои ја планираа неговата смрт за да наследат имот и пари, беа разобличени. Наместо богатство добија срам, презир и казна.

Старецот, иако скршен од предавството, преживеа. Не им веруваше повеќе на своите, но веруваше во чудата на светот — оние што доаѓаат од таму каде што најмалку ги очекуваш.

Поуката

Овој настан потсети секого: предавството од најблиските е најболната рана. Но исто така докажа дека чудата постојат, дури и таму каде што никој не се надева.

Волкот, симбол на жестокост, стана спасител. А децата, кои требаше да го сакаат и штитат, се покажаа пострашни од секој ѕвер.