Сè започна рано наутро, кога во полициската станица стигна невообичаен повик. Женски глас, целосно потресен, тврдеше дека во нивниот кауч нешто живее. Не биле звуци од улица, ниту пак пукање на стар паркет — шушкање, гребење и чудни движења доаѓале директно од перниците. Дежурниот полицаец прво помисли дека се работи за шега, но паниката во нејзиниот глас беше толку силна што веднаш испрати патрола заедно со службено куче.

Злокобна тишина во дневната соба

Кога полицајците влегоа во домот, ги дочека брачната двојка во очигледен страв. Мажот во инвалидска количка цврсто ја држеше раката на сопругата, која трепереше и изгледаше како секој миг да ќе повика. Во дневната соба владееше тешка, угнетувачка тишина, прекинувана само од пригушени звуци од каучот — како нешто навистина да се движело во внатрешноста.

Службеното куче застана неподвижно, крзното на грбот му се исправи, а потоа почна да ржи и со бесен скок се фрли кон наслонот. Неговото однесување не остави простор за сомнеж: во каучот имаше нешто живо.

Еден од полицајците извади нож и внимателно ја засече страната на каучот. Надвор излетаа прашина и парчиња стара волна, но потоа се слушна писок толку остар што жената ја покри устата со дланки.

Морничава глетка

Кога го распараа ткаениниот слој пошироко, сите останаа занемени: во внатрешноста на каучот се криело огромно гнездо стаорци. Тие ја искинале подлогата, ископале тунели и се размножиле толку многу што каучот им станал вистинско засолниште. Мирисот што излегуваше беше неподнослив, густ и задушлив.

Кучето, во целосна возбуденост, ја гребеше ткаенината и лаеше, додека полицаецот се повлече назад со ужас на лицето. Пред нив се вртеше црна, жива маса од десетици глодари кои копнееле низ темнината.

Жената почна да плаче и се сви во рамото на мажот. Со недели мислеле дека станува збор за звук од ветер или крцкање на стар мебел. Сега вистината стоеше јасно пред нив: сето тоа време живееле директно над гнездо на штетници.

Зошто не го забележале порано

Двојката речиси и не го користела каучот. Мажот, болен, своето време го минувал во столчето, а жената седела најчесто во друга просторија. Но последните недели звуците станале посилни, а една ноќ дури почувствувале како каучот се помрднал под нив. Тоа било последниот сигнал дека мора да повикаат полиција.

Подоцна стручњаците објасниле дека стаорците веројатно влегле преку пукнатини во подот или стари вентилациони канали. Барале топло и меко прибежиште, а каучот бил идеален. За неколку месеци таму никнале цела колонија.

Интервенцијата

Полицајците веднаш повикале дератизација. Екипата пристигнала во заштитни одела и го изнела каучот во дворот. Кога целосно го распарале, глетката била толку одвратна што дури и искусните техничари свртеле глава.

Внатре не биле само возрасни стаорци, туку и остатоци од храна, материјали за гнезда и траги од младенчиња. Се чинеше како цел „подземен град“ скриен во еден обичен мебел.

Последици

Сопружниците морале да се ослободат од целиот контаминиран мебел, домот бил подложен на целосна дезинфекција, а дел од подот морал да се поправи. Лекарите им препорачале и медицински прегледи, бидејќи стаорците можат да носат опасни болести.

Оваа морничава приказна ги потресе не само нив, туку и целото маало. Комшиите започнале со сомнеж да го слушаат секое мало шумолење во сопствените домови.

Страшното откритие стана предупредување: понекогаш звуците што ги игнорираме кријат вистини далеку поужасни од сè што можеме да замислиме. Самата помисла дека еден обичен кауч може да сокрие таков кошмар е доволна да предизвика студени трепети кај секого.