Во мало село, скриено меѓу густи шуми и ридови, животот течеше мирно и предвидливо. Луѓето се познаваа меѓусебно, вратите ретко се заклучуваа, а вечерните прошетки беа секојдневие. Но постоеше една патека, која сите ја избегнуваа по зајдисонце. Постарите зборуваа дека таа патека е опасна – дека таму се случуваат чудни и необјасниви работи.

Ноќта кога сè се смени
Една есенска вечер, старец по име Петар се враќаше дома од соседното село. Имаше важна испорака и мораше да ја помине шумата, иако сонцето веќе исчезна зад хоризонтот. Патот беше темен и тивок, освен звукот на кршење гранки под неговите чекори и шепотот на ветрот меѓу дрвјата.

Додека одеше, слушна чекори зад себе. Кога се сврте, забележа неколку силуети кои се приближуваа. Веднаш сфати дека тие не доаѓаат со добри намери.

Напнатоста расте
„Дај ја торбата и парите,“ му довикна еден од нив со остар глас. Петар стоеше неподвижен, со срцето што му тропаше како тапан. Немаше ништо вредно да им даде, но тоа не ги интересираше напаѓачите. Напнатоста беше неподнослива – во темната шума немаше кој да му помогне.

И тогаш, во миг на очај, се случи нешто неверојатно.

Гласот на дивината
Од длабочината на шумата се слушна долг и силен завивачки звук. Напаѓачите замреа на место. Од сенките излезе огромно животно – волк со светли очи кои светеа како оган.

Волкот застана токму меѓу старецот и напаѓачите. Неговото грмење и остри заби беа доволни за да ги заплашат. Ниеден од нив не се осмели да му пријде.

Неверојатен спасител
Со еден чекор напред, волкот им стави јасно до знаење дека не се шегува. Напаѓачите почнаа да се повлекуваат, чекор по чекор, сè додека не исчезнаа во темнината. Петар стоеше во неверување, додека волкот го набљудуваше уште неколку моменти, а потоа тивко исчезна меѓу дрвјата.

Загадка која никој не ја реши
Кога Петар пристигна во селото и го раскажа настанот, мештаните беа шокирани. Некои мислеа дека тоа е плод на неговата фантазија, но оние кои го познаваа добро знаеја дека Петар не би измислил ваква приказна.

Ловците рекоа дека вакво однесување кај волк е ретко, речиси невозможно. „Се однесуваше како чувар, а не како диво животно,“ коментираа тие.

Легендата за шумскиот чувар
Оттогаш, патеката низ шумата доби нова слава. Луѓето почнаа да оставаат парчиња храна на рабовите на шумата, како благодарност до непознатиот спасител. За многумина, волкот стана симбол на заштита и сила.

Поуката од приказната
Оваа случка е потсетник дека помошта може да дојде од најнеочекуваните места. Природата, која често ја сметаме за сурова и непредвидлива, понекогаш може да покаже мудрост и храброст кои нè надминуваат.

Приказната за Петар и волкот и денес се прераскажува низ селото – како доказ дека во најтешките моменти животот знае да испрати спасител од таму каде што најмалку го очекуваме.