Асфалтот се прже во попладневното сонце, воздухот трепери од топлината, а патот изгледа безгрижен — како секој друг ден. Но за сообраќајниот полицаец Левченко, ова не беше обичен ден. За неколку секунди, тивката патрола ќе се претвори во сцена што ќе ја паметат сите што беа таму.

Левченко, искусен и посветен полицаец, го надгледуваше автопатот покрај градот кога забележа возило кое очигледно ја пречекори дозволената брзина. Со гест на раката му даде знак на возачот да застане. Возилото запре — сè изгледаше рутински.

Пријде до прозорецот, се наведна и кажа: „Ве молам документите…“ — но не ја доврши реченицата.

Она што следеше се случи побрзо отколку што некој можеше да разбере. Сведоците велат: „Како да блесна гром од ведро небо. Сè се случи во миг.“ Возило со огромна брзина — 172 км/ч — од спротивниот правец, изгубено од контрола, прелета преку линијата и директно удри во полицаецот кој стоеше до запрениот автомобил.

Сударот беше разорен. Левченко беше фрлен неколку метри низ воздухот. Радио-станицата му се распадна, панцирот му беше скинат. Возачот на запреното возило седеше вкочанет — парализиран од шокот.

„Само што ми рече ‘документи, ве молам’ — и потоа настана хаос. Стакло, тресок, вресоци. Сè исчезна во една секунда,“ сведочи возачот.

Подоцна се откри дека возачот кој удрил во полицаецот бил 26-годишен маж, без возачка дозвола, под дејство на алкохол, кој се обидувал да престигне камион. Ниту обид за сопирање, ниту избегнување. Само смртоносна брзина и целосна неодговорност.

Екипите за итна помош стигнаа брзо. Левченко беше во бесознание, со повеќе скршеници, внатрешно крварење и тешка повреда на главата. Итно беше пренесен во болница, каде што лекарите се бореа за неговиот живот цела ноќ.

Министерството за внатрешни работи објави соопштение во кое изрази поддршка за полицаецот и неговото семејство. Колегите го опишуваат како „смирен, посветен, човек што секогаш бил на страната на правдата“.

Но јавноста не остана тивка. На социјалните мрежи избувнаа бес и гнев: „Ако ова може да му се случи на полицаец, сред бел ден, што останува за нас другите?“ — пишува еден коментар. „Денес е полицаец. Утре може да биде моето дете на пешачки премин,“ додава друг.

Видео-снимките од безбедносните камери ја открија целата вистина: возачот не ни обидел да сопре. Без траги од кочење. Без реакција. Само убиствена брзина и рамнодушност.

Левченко ја преживеа ноќта. По неколку операции, неговата состојба е критична но стабилна. Покрај него во болницата е неговата сопруга. Нивните две мали деца прашуваат кога ќе се врати тато дома.

Но надвор од болничките ѕидови, едно прашање не замолкнува: Колку луѓе уште треба да бидат повредени или убиени пред конечно нешто да се смени?

Секој ден, по нашите улици, возат луѓе кои се пијани, без дозвола, без одговорност. И доволна е само една секунда. Еден миг — и нечии животи исчезнуваат засекогаш.

Ова не беше несреќа. Ова беше предупредување. И ако не го слушнеме, следното име на насловната страна може да биде многу поблиску до нас отколку што мислиме.

Една секунда. Толку малку е потребно. Една секунда — за сè да се распадне.