Оваа приказна не е филмски сценарио. Не е урбана легенда. Ова е вистински кошмар што го преживеа една млада жена во дивината на американската држава Монтана. И сѐ започна како обичен ден.

Лаура Хартман, 29-годишна инструкторка по јога и страсна љубителка на планинарење, одлучила да помине ден сама во природата. Областа околу Грејнџ Крик ја знаела добро — тоа биле нејзини „свети места“ за бегство од градската врева. Но, на тој ден, тишината на шумата ја криеше опасноста што демнеше зад секое дрво.

Рано попладне, Лаура забележала нешто необично: свежи траги во калта. Големи. Прекриени со длабоки гребнатини. Очигледно, тоа бил мечка. Но таа помисли дека веројатно одамна поминал и продолжи по патеката. Ништо не ја предупреди дека секој чекор ја води сѐ поблиску до најстрашниот момент во нејзиниот живот.

Околу еден час подоцна, тишината станала заглушувачка. Не се слушал ни еден шум, ни птица. И тогаш — крцкање зад неа. Се свртела… и го видела.

Огромен гризли. Темно кафеав, скоро црн. Мускулест, моќен, со очи полни со нешто што таа никогаш нема да го заборави — ловечки инстинкт. Тој не се плашеше. Тој ја набљудуваше.

И тогаш почна да чекори кон неа.

Без размислување, Лаура почна да трча. Се пробиваше низ дрвјата, скокаше преку гранки, срцето ѝ чукаше како лудо. Но мечката не заостануваше. Се движеше зад неа со студена решителност.

И тогаш го здогледала: високо, старо дрво со ниски гранки. Единствениот начин да се спаси.

Се искачила со сета сила. Го кршела месото на рацете од кората, нозете ѝ биле полни со исеченици. Но стигнала доволно високо. Или барем така мислела.

Под неа, мечката застана. Се исправи на задните шепи. Се приближи до стеблото… и почна да се искачува!

Да, гризли мечките можат да се качуваат на дрва — особено ако се гладни, вознемирени… или ако се чувствуваат предизвикани. Овој мечка не се двоумеше. Секој негов движење беше закана. Гранките пукаа под неговата тежина. Лаура немаше каде да бега. Немаше повеќе простор нагоре.

Таа извика. Со сета сила.

И тогаш — две истрели ја пресекоа тишината.

Мечката застана.

Потоа полека почна да се симнува. Од шумата излезе маж со пушка — ренџерот Џим Бартон. Тој бил во обиколка со АТВ (теренско возило), кога ги слушнал криците. Без двоумење, влегол во шумата, пукал во воздух — и го избркал ѕверот.

Лаура полека се симнала од дрвото. Крвава. Тресејќи се. Но — жива.

Оваа приказна ја обиколи Америка. Девојка сама во дивината, заробена на дрво, со мечка што се качува по неа. Навистина се случило. Без ефекти, без сценарио. Само инстинкт за преживување… и малку среќа.

Денес, Лаура не оди сама во шума. Држи предавања за безбедност во природа. И кога некој ќе каже:
“Мечките се плашат од луѓе”,
таа гледа во него и вели:
“Не и кога си сам. Не и кога си висиш на гранка, а тој се качува по тебе.”

Некои моменти никогаш не ги забораваме. Ова беше еден од нив.