Беше обичен училиштен ден. Група девојки во униформи, насмеани, средуваат фризура, прават селфи. Во ходникот ништо не изгледаше чудно… сè додека не се погледнаа во огледалото. Првин видеа само себе. Но во следниот момент — забележаа нешто што не може да се објасни. Или некого. Некој што не беше таму… но беше во огледалото.

Огледалото на третиот кат
Огледалото е таму со години. Големо, сјајно, беспрекорно чисто. Учениците поминуваат секој ден покрај него. Но со текот на времето, почнаа да кружат гласини:

„Во тоа огледало гледаш работи што не се во просторијата.“
„Понекогаш има повеќе лица отколку луѓе.“

Сите мислеа дека се само глупави приказни — сè додека шест ученички не застанаа пред него за да снимат TikTok.

Сè почна како игра… но заврши како кошмар
Се смееја, позираа, ги намачкаа усните и оставаа отпечатоци од бакнежи на огледалото. Сè беше дел од „трендот“.

Но тогаш една од нив — Нина — ја спушти камерата и рече:

„Чекај… колку нас има во одразот?“
„Шест, нормално… или… седум?!“

Во огледалото имаше седмо лице.

Не беше дел од нив. И не беше случаен
Лицето беше машко. Бледо. Студено. Немаше училишна униформа. Не се смееше. Само гледаше право во нив… од другата страна на огледалото.

Ниту еден од присутните не го видел во реалниот простор.

Една девојка се доближи. И ќе го жали засекогаш
Нина направи чекор напред.

„Мислев дека е некој филтер. Или можеби одраз од некој друг екран. Но кога се доближив… огледалото се замагли — само таму каде што беше неговото лице. И тогаш… тој ми намигна.“

Паника. Вресоци. Телефон паднат на подот, но снимката продолжува
Некои побегнаа. Други замрзнаа. Наставничка која влета не најде ништо необично — освен шокирани девојки и отпечатоци од усни по стаклото.

А лицето исчезна. Без звук. Без трага.

Училиштето се обиде да го сокрие настанот. Но предоцна.
Телефоните беа одземени. Девојките беа замолени да не зборуваат. Но една од снимките веќе била автоматски зачувана во cloud.

Кратко видео од 2 секунди се прошири низ социјалните мрежи како пожар:

„Кој е мажот во одразот?“

„Шест девојки. Седум сенки.“

„Огледало со сопствен живот?“

Историјата на огледалото е пострашна отколку што некој претпоставил
Според локален новинар, огледалото не било дел од оригиналниот мебел на училиштето. Било донирано пред четири години — без потпис, без фактура.

Истражувањето води до поранешна психијатриска установа, затворена во 1996-та. Последниот пациент што бил третиран таму — исчезнал токму во соба со големо ѕидно огледало.

Група паранормални истражувачи влегоа во училиштето тајно
Носеа EMF детектори, термовизиски камери и дигитални рекордери. Она што го открија беше вознемирувачко:

Температурата околу огледалото беше постојано 5°C пониска.

Снимиле звук на шепотење:

„Сега кога ме виде… и јас те гледам тебе.“

И најлошото: една камера снемала батерија само кога била насочена кон огледалото.

Што се случи со девојките?
Две се префрлија во друго училиште. Една е во терапија. Останатите одбиваат да зборуваат.

Единствено една девојка — Ана — анонимно објавила на форум:

„Не ги гледаше сите нас. Гледаше само во една. И таа знае која е.“

Заклучок: огледалото не само што одразува — понекогаш те следи
Можеби твојот одраз не е само слика. Можеби е повик. Или врата. А можеби — предупредување.