Манастирот Света Агата, сместен во тивка и изолирана долина, со децении се сметал за симбол на духовна чистота, мир и строга дисциплина. Женски манастир, каде што мажи не смеат ни да влезат, постоел повеќе од двеста години. Жените што живееле таму се посветувале на молитва, пост, тишина и служба на Бога. Но ништо не можело да ги подготви ниту монахињите, ниту мајката-настојателка за нешто што ќе ги сруши темелите на нивниот свет.

Сè започна тивко, речиси незабележливо. Една млада монахиња со треперлив глас ѝ призна на настојателката дека е бремена. Немаше објаснување. Ниту била надвор од манастирот, ниту, според неа, имала каков било контакт со маж. Настојателката првин помисли дека се работи за медицинска грешка или за психолошка заблуда. Но кога уште две, па три, па потоа и повеќе монахињи дојдоа со иста вест – манастирот западна во хаос и страв.

Манастирот беше затворен од сите страни – со високи камени ѕидови, надворешни камери, строг режим на снабдување и никакво присуство на мажи. Никој не можеше да објасни како нешто вакво може да се случи.

Во тајност, мајката-настојателка нареди поставување скриени камери во различни делови од манастирот: ходници, остави, библиотеката, па дури и некои од техничките простории. Нејзината цел беше јасна – да открие што се случува пред скандалот да излезе надвор од манастирските ѕидови.

Неколку дена снимките не покажаа ништо необично. Сестрите си ги извршуваа обврските – се молеа, работеа во градината, читаа, готвеа. Но на осмиот ден, камерата поставена во стара подрумска просторија сними нешто шокантно.

На снимката се гледа како една монахиња отвора мала, скриена врата зад рафтови со конзерви. Зад неа – долг подземен тунел. Наскоро во тунелот влегува маж. Облечен во работна облека, со ранец на грб, се движи самоуверено, како да знае точно каде оди. Следните снимки откриваат средби со неколку монахињи, на скришни места, со очигледна доверба и организираност.

Истрагата откри дека човекот бил локален мајстор што години претходно работел на стара водоводна инсталација кај манастирот. Случајно ја открил тајната врата – стар монашки тунел изграден во средниот век како тајна излезна патека. Наместо да пријави, почнал тајно да доаѓа – и очигледно нашол сојузнички души во неколку осамени сестри.

Кога сè се откри, веста се прошири како оган. Медиумите се фатија за скандалот, јавноста беше шокирана. Дел ја обвинуваа црквата за репресија и нереални очекувања, други ги осудуваа монахињите за прекршување на заветите. Имаше и такви што го гледаа мајсторот како манипулатор – но и такви што во него гледаа само симбол на човечката природа.

Мајката-настојателка си поднесе оставка. Неколку сестри го напуштија монашкиот живот. Манастирот беше затворен. Но приказната остана – и не само како религиозен скандал, туку како прашање: може ли човекот вистински да се откаже од љубовта, блискоста, телесноста? И дали верата треба да значи отфрлање на се што е човечко?

Денес, манастирот Света Агата стои празен. Ѕидовите се исти, но молчанието во нив е поинакво – како да шепоти приказна што ги надминува сите догми. Приказна што потсетува дека дури и во најсветите места, срцето останува тајна.