Приказните поврзани со смртта, кремацијата и погребите обично се опкружени со тишина, почит и строго следење на обреди. Но понекогаш се случуваат настани што ја разнишуваат нашата претстава за смртта како нешто конечно. Токму таков случај се случил во мал крематориум во Источна Европа, каде рутинска кремација се претворила во сцена од хорор филм. Од внатрешноста на печката се слушнал крик, а она што било откриено при проверката на телото ги шокирало сите присутни.
Обичен ден во крематориумот
Сè започнало како нормална процедура. Маж на средна возраст, кој официјално починал од срцев удар, бил донесен во крематориумот. Документите биле во ред, изводот за смрт издаден, и не биле забележани никакви знаци на насилство или сомнителни околности. По прошталната церемонија, телото било ставено во ковчег соодветен за кремација и внесено во печката.
Но неколку минути по активирањето на процесот, настанало нешто што никој не го очекувал.
Крикот од пламените
Операторот на печката прв го забележал необичниот звук. На почетокот тоа било тивко стенкање, но потоа се претворило во јасен и недвосмислен човечки крик. Некои мислеле дека е во прашање акустичен ефект предизвикан од висока температура, но звукот станувал сè погласен и појасен – доаѓал одвнатре, од ковчегот.
Во паника, персоналот веднаш го запрел процесот на кремација и итно ја отворил печката. Она што го виделе ги оставило без зборови.
Шокантно откритие при проверката на телото
Телото не било во положбата во која било поставено. Рацете биле подигнати, лицето изобличено од ужас. Сè укажувало на тоа дека човекот се обидел да излезе од ковчегот.
Прво се претпоставило дека тоа може да биде резултат на термички деформации. Но кога било направено дополнително медицинско испитување, било откриено нешто многу пострашно.
Телото покажувало знаци на мозочна активност во моментот кога било ставено во печката. Тоа значело дека мажот не бил целосно мртов. Тој бил во состојба позната како длабока летаргија, каталепсија или кома со минимални витални знаци – ретко медицинско состојба во која функциите на телото се толку забавени што не можат да се откријат со стандардни инструменти.
Практично, човекот починал жив – во пламените.
Кој сноси одговорност?
Била покрената истрага. Како е можно ниту докторите, ниту патологот, ниту персоналот во мртовечницата да не го забележале тоа? Дали биле направени сите неопходни проверки? Дали процедурите биле следени?
Според светски статистики, секоја година се забележуваат десетици случаи на погрешно прогласување на смрт. Некои луѓе се будат во мртовечници, некои дури за време на транспорт. Но често, како во овој случај, не преживуваат – затоа што грешката не се открива навреме.
Психолошки шок и етичка дилема
Оваа случка длабоко ги потресла вработените во крематориумот. Неколкумина дале отказ. Еден од нив изјавил:
„Мислев дека ништо веќе не може да ме изненади. Но кога ќе чуеш човечки крик од внатрешноста на печката – целиот свет ти се руши.“
На социјалните мрежи следувала бура од реакции. Некои повикале на задолжителен период на чекање пред кремација – на пример 48 часа. Други побарале построги медицински стандарди за потврдување на смрт.
Зошто оваа приказна стана вирална
Затоа што допира до универзален, длабоко вкоренет страв: да бидеш жив погребан или кремиран. Тоа е архетипска човечка ужасна мисла. Во времето на напредна медицина, ваквите случки нè потсетуваат дека сè уште може да се направат грешки – со трагични последици.
Дали ова бил единствен случај? Или само еден од многуте што никогаш не биле откриени?
Заклучок: Смртта не секогаш е крај
Ова не е само сензационалистички наслов. Ова е повик на будност. Потребно е прегледување на протоколите, поголема внимателност и ревизија на начинот на кој се третираат телата на оние што ги сметаме за мртви.
Бидејќи, како што покажува оваа приказна, смртта не секогаш значи крај.