Тој само седеше во џакузи со своите пријатели… но она што исплива веднаш до него ГИ УЖАСНА СИТЕ! Камерите го снимиле целиот момент!

Сè започна како еден обичен, сончев ден. Млади луѓе, смеа, разладени пијалаци, весели разговори и топло џакузи. Наизглед – ништо необично. Но токму тогаш, кога никој не очекуваше ништо, од длабочините на водата се појави нешто. Необјасниво. Темно. Страшно. Она што исплива веднаш до него го замолкна секој во базенот. А кога погледнаа подобро… веќе беше предоцна.

Совршеното попладне се претвори во хорор за неколку секунди
Том седеше опуштено, со црвен пластичен чаша во рака. Се смееше, разговараше со пријателите, водата нежно вриеше околу нив. Но тогаш – водата лево од него почна чудно да се врти. Не од млазовите. Не од некој што се движи. Од нешто… што се искачуваше од дното.

„Првин мислевме дека е некој филмски трик. Или некоја играчка. Но не беше ниедно од тие“
Она што исплива на површината беше темно, неправилно по облик, и што е најстрашно — имаше ОЧИ. И гледаше.

„Го видов директно. Не е животно. Не е предмет. Тоа нешто… ми намигна,“ раскажува Том.

Паника. Вресоци. Сите скокаат надвор од водата
Една девојка започна да вика. Еден од момчињата се лизна додека излегуваше. Том остана неколку секунди загледан — парализиран. А тогаш, тоа исчезна под пена. Без звук. Без трага.

Но тоа не беше крајот.

Водата… почна да добива ЦРВЕНА боја
Полека. Незабележливо на почетокот. Но по неколку секунди, во областа каде што се појави „суштеството“, се рашири црвеникава сенка.

„Мислевме дека некој истурил сок. Но никој не пиеше ништо такво. А ова излегуваше од внатре. Од длабочина.“

Повикани беа одржувачи. Но она што го најдоа во филтерот… НЕМА ОБЈАСНУВАЊЕ
Џакузито беше испразнето. Филтерот отворен. Внатре — шокантни пронајдоци:

Пластичен фрагмент со натпис: „BIO-LAB UNIT 43“

Раскината ткаенина слична на лабораториски заштитен костум

И нешто што личело на заб — но не човечки

Несреќа? Таен експеримент? Или нешто друго?
Се појавија гласини за напуштен биолошки центар надвор од градот. Луѓето се потсетија на приказни за експерименти што „испариле“. Или нешто што „побегнало“. И сега… можеби се крие во цевките.

Еден пост од пред 8 месеци повторно се споделува:

„Во џакузито, понекогаш, чувствувам дека нешто допира по нозете. Мислев дека е во мојата глава. Но сега… не сум сигурен.“

Надзорните камери фатија сè — но снимката исчезна
Три секунди видео се појавија на интернет. Се гледа како Том се врти. Се гледа како сенка се појавува. Се слушаат вресоци.

И потоа… ништо.

Клипот беше избришан од сите платформи. Наречен „лажен“, „монтажен“, „загрозување на приватност“. Но тие што го виделе — не забораваат:

„Тоа беше нешто со форма. Со лице. И со НАМЕРА.“

Том повеќе не се капе. Ни во џакузи. Ни во када.
„Од тој ден, секогаш кога ќе влезам во вода… се плашам дека повторно ќе го видам. Не можам да заборавам. Не можам да спијам.“

Црвениот пластичен чаша — го фрлил. Пријателите му одбиваат да зборуваат за настанот.

Џакузито е повторно отворено. Но одговори нема
Нов филтер. Нови правила. Но никакво објаснување за BIO-LAB UNIT 43. Ниту збор за „забот“.
Ниту за ОНОЈ што исплива.

Заклучок: што ако вистинската закана… не доаѓа одозгора — туку одоздола?
Кога ќе се погледнеш во мирната површина на водата, веруваш дека е безбедна. Чиста. Топла.
Но можеби нешто гледа… од другата страна.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *