Сè започна како обичен ден во едно мирно приградско маало. Десетгодишниот Алекс си играше фудбал во дворот со својот постар брат. Смеењето одекнуваше низ соседството, пренесено од лесниот пролетен ветер. Но, кога зајде сонцето, радоста брзо се претвори во загриженост. Алекс влезе во куќата држејќи се за увото, со израз на силна болка на лицето. Неговата мајка, Ема, веднаш забележа дека нешто не е во ред — беше блед, се потеше и едвај зборуваше.

Прво помисли дека станува збор за обична инфекција на увото, честа појава кај деца. Му даде благо средство за болка и се обиде да го смири. Но болката само се влошуваше. Алекс не можеше да заспие, се виткаше од болка, плачеше. Рано наутро, Ема реши да го однесе на итна помош.

Она што следеше беше толку неочекувано што дури и најискусните доктори беа оставени без зборови.

Рутински преглед станува медицинска сензација
Во локалната болница, Алекс беше примен од докторката Мариса Лиу, искусен педијатар позната по својата смиреност и прецизност. Кога влезе во просторијата, Алекс седеше свиткан на креветчето, држејќи го увото, додека солзи му течеа по образите. Мајка му беше покрај него, видно вознемирена.

Докторката ги постави стандардните прашања — дали неодамна бил во базен? Дали си ставил нешто во увото? Имало ли некаква повреда? Одговорите беа не. Ништо не укажуваше на причина за таквата болка.

Таа зема отоскоп и го прегледа увото. Изразот на нејзиното лице веднаш се смени. Се повлече на момент, а потоа повторно се навали.

Во увото се движеше нешто.

Што беше тоа?
Движење во увото не е невидено — понекогаш инсекти навлегуваат внатре, особено во природа. Но она што го виде докторката Лиу не беше инсект. Тоа беше нешто поинакво. Нешто што никогаш дотогаш не го видела.

Длабоко во слушниот канал, обвиткан околу тапанчето, се наоѓаше мал, полупроѕирен организам. Имаше желатинесто тело и тенки, нишковидни израстоци. И — беше жив.

Собата замолкна. Медицинските сестри се приближија, Ема побледе.

Докторката остана смирена, но беше свесна дека мора да постапи со најголема претпазливост за да не му го оштети слухот на детето.

Екстракција на непознато суштество
Таа ги подготви инструментите. Алекс беше лесно седативиран за да не се движи. Потоа следуваше сложена 40-минутна процедура. Со беспрекорна прецизност, суштеството беше извлечено.

Го ставија во стерилна медицинска тегличка. Беше големо колку кикиритка, но неговото тело сјаеше чудно под светлината и пулсираше.

Веднаш беа повикани биолози и ентомолози од блискиот универзитет. Никој не можеше да го идентификува. Не личеше на ниту еден познат вид.

Научната и јавната сензација
Во рок од 24 часа, приказната се прошири низ медиумите. Следеа насловни страници:

„Непознат организам откриен во уво на дете“
„Доктори во шок: извлечено суштество какво што не е видено досега“
„Нова биолошка форма?“

Се појавија многу теории — мутиран инсект? Водна ларва? Некои дури шпекулираа за вонземско потекло.

Биолошките анализи продолжија со недели. Генетското секвенционирање покажа дека организмот дели особини со членконоги и книдарии, но не припаѓа ниту на една позната класификација. Научниците му дадоа привремено име Auriculosa obscura.

Како стигна таму?
Истражувајќи каде бил Алекс претходно, беше откриено дека неодамна кампувал покрај езеро познато по биолошката разновидност. Најверојатно, суштеството влегло во неговото уво додека спиел во шаторот.

Ова отвори ново прашање: ако имало едно — дали има и други?

Алекс се опорави, но прашањата останаа
Среќно, Алекс се опорави целосно. Болката исчезна веднаш по вадењето, и слухот му остана неповреден. Но семејството беше потресено.

Ема подоцна изјави: „Мислевме дека е обична болка, а се најдовме во среде научен шок. Само сум благодарна што е добро.“

Организмот сè уште се проучува во лабораториски услови. Очекувањата се дека откритието ќе биде објавено во меѓународни научни списанија.

Заклучок
Оваа вистинска приказна е потсетник колку малку сè уште знаеме за светот околу нас. Дури и во најобични околности — како играње фудбал во двор или спиење покрај езеро — природата може да нè изненади на начин што не можеме да го предвидиме.

Оној што започна како „само“ болка во увото, заврши како приказна што ја возбуди јавноста, ги зближи медицината и науката и отвори нова страна на непознатото. Понекогаш, најмалите нешта носат најголемите откритија.